دانلود آهنگ سروش فرهمند محکوم

يادمه يه شب با خانواده نشسته بوديم دور هم يه شام ساده منم تو فكر بودم و يهو يكى پرسيد كى اين گردنبند و بهت داده انگار اتيش گرفتم ريختم بهم بغض خفم مى كرد نشد هيچى بگم يادم اومد گفتى باشه پيشت كه بى تو من جايى نرم هى نمى خوام يادم بياى ميارنت به يادم مى خوام كه زندگى كنم دوباره مثل ادم فكر نكى مثل قديم دلم برات هلاكه طلا كه پاكه عزيزم چه منتش به خاكه هى نمى خوام يادم بياى ميارنت به يادم مى خوام كه زندگى كنم دوباره مثل ادم فكر نكى مثل قديم دلم برات هلاكه طلا كه پاكه عزيزم چه منتش به خاكه میگن دل كه بميره به دورى محكوم میشه مگه همينو نخواستى خودت اينجورى شه نترس هيچى نمى شه يه زخمه زود خوب میشه ادم خيلى وقتا بدنيست ولى مجبور میشه هى نمى خوام يادم بياى ميارنت به يادم مى خوام كه زندگى كنم دوباره مثل ادم فكر نكى مثل قديم دلم برات هلاكه طلا كه پاكه عزيزم چه منتش به خاكه هى نمى خوام يادم بياى ميارنت به يادم مى خوام كه زندگى كنم دوباره مثل ادم فكر نكى مثل قديم دلم برات هلاكه طلا كه پاكه عزيزم چه منتش به خاكه